تنها سلاح – دانش نامه
«فریب» بخشی از ذات و راهبرد هر جنگی است اما وقتی با رژیم صهیونیستی سر و کار دارید؛ این راهبرد به احمقانه ترین شکل ممکن دنبال می شود. آنها تلفات و خسارات جنگ را به شدت سانسور می کنند و آمار اعلامی شان فاصله ای باورنکردنی با واقعیت دارد تا آنجا که حتی ساکنان اراضی اشغالی نیز ارتش رژیم صهیونیستی را دروغگو خواندند.
به گزارش دانش نامه، سید محمدعماد اعرابی در یادداشتی در کیهان نوشت: «فریب» بخشی از ذات و راهبرد هر جنگی است اما وقتی با رژیم صهیونیستی سر و کار دارید؛ این راهبرد به احمقانه ترین شکل ممکن دنبال می شود. آنها تلفات و خسارات جنگ را به شدت سانسور می کنند و آمار اعلامی شان فاصله ای باورنکردنی با واقعیت دارد تا آنجا که حتی ساکنان اراضی اشغالی نیز ارتش رژیم صهیونیستی را دروغگو خواندند. آنها در رجزخوانی شان هم اغراق های عجیب و غریبی دارند اما وقت عمل بدون راهبرد و خالی از محتوا هستند.
تازه ترین نمونه آن تهدیدهای توخالی نتانیاهو پس از عملیات «وعده صادق» بود که به نمایش مضحک رژیم صهیونیستی در «اصفهان» منجر شد. این عملیات آن قدر غیرقابل توجه بود که بسیاری از چهره ها و رسانه های رژیم صهیونیستی را سرخورده کرد و هاآرتص درباره آن نوشت: «حمله خاموش اسراییل به اصفهان نشان داد که نتانیاهو هیچ راهبردی در قبال ایران و غزه ندارد! نتانیاهو با صحبت درباره تهدید ایران [سر و صدا] کرد اما وقتی لحظه حقیقت فرا رسید، چیزی برای گفتن نداشت.» رهگیری موشک ها و پهپادهای ایران در عملیات وعده صادق نیز یکی دیگر از اغراق های عریان آنها بود.
«دانیل هاگاری»، سخنگوی ارتش اسراییل 14 آوریل (26 فروردین) در اولین واکنش به عملیات «وعده صادق» مدعی شد: «99 درصد پرتابه ها
(پهپاد و موشک) به سمت اسراییل رهگیری شد که یک دستاورد راهبردی مهم است…
از حدود 170 هواپیمای بدون سرنشین(پهپاد) که ایران پرتاب کرد، هیچ یک از آنها وارد خاک اسراییل نشده است… از بیش از 30 موشک کروز پرتاب شده توسط ایران، هیچ یک وارد خاک اسراییل نشد. از بیش از 120 موشک بالستیک، تنها تعدادی از آنها وارد خاک اسراییل شدند و بقیه رهگیری شدند.»
این جملات یادآور یک ادعای دیگر در سال 1991 است. وقتی ژنرال «نورمن شوارتسکف»، فرمانده وقت ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا(سنتکام) و فرمانده نیروهای ایتلاف بین المللی علیه عراق طی جنگ خلیج فارس در 31 ژانویه 1991 (دو هفته پس از شروع جنگ) درباره عملکرد سامانه ضد موشکی پاتریوت گفت: «پاتریوت تاکنون صد در صد موفقیت آمیز بوده است. از 33 شلیک، هر 33 مورد به [رهگیری و] انهدام انجامیده اند.»
پس از حمله رژیم بعث عراق به کویت و اشغال این کشور در آگوست 1990 (مرداد 1369) آمریکا ایتلافی برای حمله به عراق تشکیل داد. ایتلافی که شامل برخی کشورهای عربی از جمله عربستان سعودی، مصر و کویت می شد. صدام، دیکتاتور وقت عراق با هدف از بین بردن این ایتلاف، سعی کرد پای اسراییل را علیه خود به این جنگ باز کند تا کشورهای عربیِ ایتلاف را هم پیمان با اسراییل نشان دهد. صدام می خواست با این کار از فشار افکار عمومی جهان عرب علیه کشورهای عربی ایتلاف و برای خارج کردن آنها از ایتلاف آمریکا استفاده کند. دیکتاتور وقت عراق به همین منظور، رژیم صهیونیستی را با موشک های بومی شده «اسکاد»(شوروی) هدف قرار داد.
آمریکا با آگاهی از این سیاست، رژیم صهیونیستی را متقاعد کرده بود تا به هیچ عنوان وارد جنگ نشود. نیروهای آمریکایی همچنین اراضی اشغالی و عربستان سعودی را که در تیررس موشک های عراق قرار داشتند، تحت پوشش سامانه ضد موشکی پاتریوت قرار دادند. سامانه ای که تبلیغات فراوانی درباره عملکرد فوق العاده اش انجام می شد. سامانه پاتریوت در مرکز توجه رسانه ها قرار گرفته بود. اخبار تلویزیونی صحنه هایی را به عنوان درگیری چشمگیر اسکاد و پدافند پاتریوت نشان می داد. رییس جمهور آمریکا از فناوری قابل توجه آن ابراز خشنودی می کرد و سیاستمداران و تحلیلگران آمریکایی مطالبی درباره قدرت و ارزشمندی این سامانه می نوشتند.
اما کمتر از یک ماه پس از آنکه فرمانده وقت سنتکام عملکرد سامانه پاتریوت را «صد درصد» موفقیت آمیز توصیف کرده بود؛ جورج بوش پدر، رییس جمهور وقت آمریکا این آمار را 3 درصد کاهش داد و در 15 فوریه 1991 اعلام کرد:
«از 42 موشک شلیک شده، 41 موشک رهگیری شده است.» یعنی موفقیتی حدودا نود و هفت درصدی.
کاهش آمار موفقیت به همین جا ختم نشد. دو هفته پس از پایان جنگ خلیج فارس در 13 مارس 1991 مسیولان ارتش آمریکا طی سخنان شان در کنگره با اعلام اینکه از 47 موشک شلیک شده، 45 مورد رهگیری شده اند؛ میزان موفقیت را دو درصد دیگر پایین آوردند و به حدود 95 درصد رساندند. دو ماه پس از پایان جنگ، در 25 آوریل 1991 نایب رییس شرکت «ریتون»(شرکت سازنده سامانه پاتریوت) با تمام تلاشش برای اثبات کارآمدی این سامانه گفت: «90 درصد از موشک های شلیک شده به عربستان و 50 درصد از موشک های شلیک شده به اسراییل منهدم شده اند.» روند کاهش میزان موفقیت سامانه پاتریوت در روزها و ماه های بعد بنابر تحقیقات مستمر و دقیق موسسات دولتی آمریکا همین طور ادامه داشت: 80 درصد موفقیت در عربستان و 50 درصد در اسراییل؛ 60 درصد در کل؛ 25 درصد با اطمینان کامل؛ 9 درصد با اطمینان کامل.
در واقع هر چه بیشتر درباره رهگیری و انهدام موشک های اسکاد توسط سامانه پدافندی پاتریوت در جنگ خلیج فارس تحقیق می شد، میزان موفقیت آن بیشتر کاهش پیدا می کرد و در نهایت به این جمله رسید: «یک مورد در عربستان و شاید یکی هم در اسراییل مصداق داشته است.»
موشک های اسکاد رژیم بعث عراق به دلیل ساختار قدیمی و عملکرد غیردقیق شان توسط صاحب نظران آمریکایی ابزارهای «بدوی» خوانده می شدند اما ظاهرا همین «سلاح بدوی» بیش از حد برای تسلیحات پیشرفته آنها دردسرساز شده بود. 25 فوریه 1991 یک موشک اسکاد به پایگاه نظامی آمریکا واقع در منطقه ظهران عربستان سعودی اصابت کرد و 28 کشته و 98 زخمی بر جای گذاشت.
این پایگاه تحت پوشش کامل سامانه پدافندی پاتریوت بود اما این سامانه حتی یک موشک هم برای رهگیری و انهدام اسکاد عراقی شلیک نکرد!
اطلاعات آماری چندانی در مورد موشک های شلیک شده به سمت عربستان در زمستان 1991و عملکرد سامانه پاتریوت در این کشور در دست نیست؛ اما درباره اسراییل علی رغم همه پنهان کاری ها، دست کم آمار محدودی از طریق تصاویر و شاهدان ثبت شده است. «تیودور پوستل»، عضو برنامه مطالعاتی کنترل دفاع و نیروهای انتظامی در دانشگاه ام.آی.تی(MIT) بر اساس همین منابع اسراییلی، عملکرد پاتریوت را یک «شکست کامل» توصیف کرد.
آماری که «پوستل» ارایه می دهد قابل توجه و جالب است. شلیک موشک های اسکاد عراقی به اسراییل از 17 ژانویه 1991 آغاز شد اما تقریبا تا 20 ژانویه سامانه پاتریوت هنوز مستقر نشده بود. مجموعا حدود 40 موشک طی جنگ به سمت اسراییل شلیک شد که تعدادی از آنها در شهرهای مورد نظر فرود نیامدند.
قبل از استقرار پاتریوت، 13 موشک اسکاد به حیفا و تل آویو اصابت کرد که به 2698 آپارتمان آسیب زد و 115 نفر را زخمی کرد. پس از استقرار پاتریوت 14
تا 17 موشک به سمت حیفا و تل آویو شلیک شد که به آسیب 7778 آپارتمان و زخمی شدن 168 نفر انجامید. بر این اساس بعد از استقرار پاتریوت ها خسارت تقریبا سه برابر شد در حالی که تعداد اسکادهای شلیک شده تقریبا ثابت بود. طبق تحقیقات پوستل این آمار فقط این طور قابل توجیه بود: سامانه پدافندی پاتریوت، خودش عامل خسارات جدید شده بود. سقوط قطعات پاتریوت ها و اسکات های منفجر شده در آسمان بر روی زمین، انحراف و سقوط موشک های سالم پاتریوت و انفجار بر روی زمین و رهگیری موشک های اسکاد توسط موشک های پاتریوت تا سطح زمین و انفجار توامان شان؛ از جمله دلایل افزایش خسارات بود.
پس از پایان 39 روز حمله موشکی عراق به اسراییل و نبرد «سلاح بدوی» صدام با پدافند «جادویی» پاتریوت، 30 آپارتمان و 100 خانه غیرقابل سکونت گزارش شدند، صدها آپارتمان نیاز به بازسازی اساسی داشتند و 2700 نفر مجبور به تهیه مسکن جدیدی شدند، صهیونیست ها معمولا در مورد تلفات جانی لاپوشانی و آمار را بسیار کمتر از واقعیت اعلام می کنند اگرچه در این مورد آنها حداقل به زخمی شدن 283 نفر و مرگ 4 نفر اعتراف کردند.
عملکرد پاتریوت واقعا یک «شکست کامل» بود اما با این حال بزرگنمایی «موفقیت پاتریوت» یک اصل بدیهی و گریزناپذیر برای مقامات رژیم صهیونیستی بود. به گزارش «ریک اتکینسون»، خبرنگار وقت واشنگتن پست هنگام جنگ وقتی یک افسر اسراییلی پیشنهاد کرد تردیدها در مورد پاتریوت را علنی اعلام کنند، با پاسخ تند «آوراهام بن شوشان» از فرماندهان ارشد اسراییلی مواجه شد: «ساکت باش! این بهترین سلاحی است که در مقابل اسکاد داریم، چون تنها سلاح است. چرا به صدام بگوییم که کار نمی کند!؟»
حالا باید به سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی حق داد که تعداد پرتابه های ایران اعم از پهپاد و موشک را سه برابر واقعیت یعنی بیش از 300 فروند اعلام کند و در مقابل دوربین ها بگوید «99 درصد پرتابه های شلیک شده به سمت اسراییل رهگیری شد». اگر تصاویر و فیلم های اصابت موشک ها به اراضی اشغالی وجود نداشت او حتما مدعی رهگیری «صد در صدی» پرتابه ها می شد و اصلا جای تعجب هم نداشت؛ کاری که فرمانده وقت سنتکام در جریان جنگ خلیج فارس در 1991 کرد. آنها چاره دیگری ندارند؛ چرا باید بگویند تنها سلاح شان در مواجهه با موشک ها کار نمی کند؟
درسی که صهیونیست ها از جنگ خلیج فارس گرفتند این بود که «بزرگنمایی پدافند ضدموشکی» سلاحی به مراتب کارآمدتر از خود «پدافند ضدموشکی» است. این درس اکنون آویزه گوش آنها شده است. شاید اگر اطلاعات و آمار عملکرد پدافند هوایی رژیم صهیونیستی در 26 فروردین(14 آوریل) برای ساکنان اراضی اشغالی منتشر شود، فرودگاه بن گوریون و دیگر فرودگاه های رژیم صهیونیستی مملو از جمعیتی باشد که برای فرار از اسراییل صف کشیده اند.
پایان خبر دانش نامه
تنها سلاح – دانش نامه
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "تنها سلاح – دانش نامه" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "تنها سلاح – دانش نامه"، کلیک کنید.