بازگشت به زندگی موجود منقرض شده پس از 2 میلیون سال

تینا مزدکی: دانشمندان در حال کاشت درختان «فسیلی زنده» در مکان های مخفی هستند تا گونه های گمشده را از آستانه انقراض بازگردانند، تلاشی که ممکن است قرن ها طول بکشد. اعتقاد بر این بود که کاج های وولمیا (Wolemia nobilis) حدود 2 میلیون سال پیش ناپدید شده اند. فسیل های این گونه که مربوط به دوره کرتاسه است (145 میلیون تا 66 میلیون سال پیش) نشان می دهد که از آن زمان تا به حال به ندرت از نظر ظاهری تغییر کرده اند.

اما در سال 1994، کوهنوردان در کوه های آبی استرالیا به طور تصادفی با جایگاهی از این درختان مخروطی باستانی برخورد کردند. اکنون، تنها حدود 60 مورد از آنها در پارک ملی وولمیا باقی مانده است. آنها توسط Phytophthora cinnamomi، یک کپک آب بیماریزا و آتش سوزی های گسترده ای که به طور متناوب در این منطقه از نیو ساوت ولز خشمگین هستند، تهدید می شوند.

از زمان کشف مجدد، کاج های وولمیا در باغ های گیاه شناسی و فضاهای خصوصی در سراسر جهان رشد کرده اند. و تیم بازیابی کاج وولمیا، مشارکتی بین دانشمندان دولتی استرالیا و حافظان محیط زیست، روند معرفی مجدد نهال ها را به سه مکان در پارک ملی وولمیا آغاز کرده است.

این سایت ها شامل دره های ماسه سنگی مرتفعی هستند که به اندازه کافی عمیق، باریک و شیب دار هستند تا از آتش سوزی های مکرر و شدید جنگلی و خشکسالی پناه بگیرند. هنگامی که بلافاصله قبل از جابجایی مورد بررسی قرار گرفت، هیچ شواهدی مبنی بر آلودگی با گونه های بیماری زا Phytophthora در هر یک از این مکان ها وجود نداشت.

پس از یک تلاش آزمایشی پیوند در سال 2012، تیم بازیابی پروژه فشرده تری را در سال 2019 آغاز کرد. بیش از 400 نهال در دو مکان پیوند زده شد و به دلیل شرایط خشکسالی تیم بعداً چندین هزار گالن آب را برای کمک به گیاهان منتقل کرد. آنها زنده می مانند در اواخر همان سال، تعداد قابل توجهی از درختان در اثر آتش سوزی جنگلی از بین رفتند. تنها 58 نهال به سال 2023 رسیدند.

در سال 2021، 502 کاج وولمیا دیگر در این مکان ها کاشته شد تا جایگزین کاج های از دست رفته در آتش سوزی شود. محققان بر این باورند که بقا بسیار فراتر از انتظارات بوده است، که بخشی از آن به دلیل چندین سال شرایط مساعد لانینا در سال 2021 است. لانینا یک الگوی اقلیمی دوره ای است که آب های سردتر از حد متوسط را در مرکز و شرق مرکزی اقیانوس آرام استوایی نشان می دهد. افزایش بارندگی به دلیل پدیده آب و هوایی به نفع پیوندهای جدید بود اما به نظر می رسد که این کار به پایان خود نزدیک می شود. رانش زمین ناشی از باران های شدید در سال 2022 منجر به تلفات بیشتر شد اما بیش از 80 درصد جان سالم به در بردند و بیشتر در سال 2024 کاشته خواهد شد.

این تیم اقدامات گسترده ای را برای جلوگیری از معرفی Phytophthora به سایت ها انجام داده است و مکان آن ها از عموم پنهان است. آن ها به طور مکرر کفش های خود را ضد عفونی می کنند تا احتمال ردیابی آنها در قالب آب کاهش یابد.

در حالی که جمعیت های جدید به شدت تحت نظارت هستند، سرنوشت گونه ها در حیات وحش چندان مطمین نیست. درختان جوان کمتر از 1 سانتی متر در سال رشد می کنند، بنابراین دهه ها طول می کشد تا به بلوغ برسند و بذر تولید کنند. برخی ممکن است در این فاصله شاخه هایی تولید کنند، اما زمانی که ممکن است به این روش شروع به تکثیر کنند ناشناخته باقی می ماند.

آتش سوزی و سایر مسایل مرتبط با آب و هوا مانند کاهش بارندگی احتمالاً در تلاش های بازسازی در سال های آینده تداخل خواهد داشت. دانشمندان تلاش خود را به عنوان تلاشی چند نسلی می بینند که حتی گروه جدیدی از مباشران باید در دهه های بعدی جای آن ها را بگیرند.

محققان بر این باورند که برای موفقیت، جمعیت های جابه جا شده باید خودکفا شوند و معیار، ظاهر نهال های نسل دوم است. با توجه به رشد و بلوغ آهسته کاج های وولمیا در طبیعت، این امر احتمالاً چندین دهه یا حتی قرن ها طول می کشد.

منبع: livescience

58323

بازگشت به زندگی موجود منقرض شده پس از 2 میلیون سال