مهمانان ناخوانده

آفتاب نیوز :

بخش بزرگی از مهاجران به ایران را افاغنه تشکیل می دهند. پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، مهاجرت افغان ها به ایران سیر صعودی پیدا کرد. هدف عموم افاغنه از مهاجرت به ایران، شرایط بد اقتصادی و سیاسی حاکم بر افغانستان است؛ وجود اشتراکات دینی و مذهبی و تحت فشار بودن شیعیان علت دیگر مهاجرت به ایران می باشد.

اولویت اول مهاجران افغانی تهران و مشهد، و سپس کلان شهر های مانند کرمان، اصفهان، شیراز است. اغلب آنان در حومه شهر های و حتی روستا های دورافتاده زندگی می کنند و کمتر کسی حاضر است به خاطر مخارج سنگین زندگی مثل هزینه مسکن در مرکز شهر زندگی کند. اکثر آنان در مشاغل سخت مانند کارگری در گاوداری و کارگری ساختمانی مشغولند.

افغان ها به هر طریقی سعی دارند خود را به ایران برسانند؛ اما با ورود آنان به ایران مشکل فرهنگی و اجتماعی و حتی مذهبی برای آنان پیش می آید. تازه واردان نمی توانند به این کشور احساس تعلق کنند؛ اما شرایط بد اقتصادی و سیاسی افغانستان موجب شد تا برگشت برای آن ها دشوار باشد. برخی حالت سر درگمی دارند و نمی دانند چطوری باید شغل و کاری پیدا کنند. گروهی با دیدن وضعیت جامعه ایران در فکر مهاجرت به کشور دوم هستند، و در واقع، مهاجرت به ایران، به مثابه پلی برای مهاجرت به ترکیه و اروپا و حتی کانادا و امریکا است.

دسته ای به ویژه افغان های پشتو، مشکل زبانی دارند و نمی توانند فوری در جامعه ایران جایی برای خود باز کنند. عده ای نیز سعی دارند از طریق ازدواج با دختران ایرانی به شهروندی دست پیدا کنند، در حالی که هیچ وقت دختر خود را به ایرانی، اگرچه میلیاردر باشد، نمی دهند؛ شایعه خرید شناسنامه خانواده های فقیر ایرانی از سوی اتباع، یا صدور شناسنامه برای آنان در سطح جامعه نقل مردم است.

افاغنه ساکن ایران تقریباً در بیست درصد آمار های جرم و جنایت دست دارند. گروهی مخالف مذهب تشیع باگرایش طالبانی، در فضای مجازی مشغول سمّ پاشی و یارگیری برای عملیات تروریستی هستند؛ حوادث تروریستی سال گذشته مزار شهدای کرمان و شاهچراغ شیراز نمونه بارز آن است و نشان می دهد که نباید در موضوع اتباع خارجی غیرمجاز اغماض کرد.

باایجاد جوّ ضد افغانی در سال های اخیر در کشور ایران، آنان احساس ناامنی کرده اند. در واقع افغانی ها از آنجا رانده و از این جا مانده هستند. کشور ایران از مشکلات اقتصادی و تحریم های شدید بین المللی رنج می برد و نمی تواند جای امنی برای مهمان های ناخوانده باشد. به خاطر همین، در سال های اخیر با شدت گرفتن مشکلات اقتصادی در کشور ایران، شاهد مهاجرت معکوس افاغنه بوده ایم. اگرچه افاغنه از روی ناچاری و برای بهبود زندگی مجبور به مهاجرت می شوند و مهم ترین علت مهاجرت آنان هم مسیله اقتصادی می باشد؛ اما نفس مهاجرت دارای اثرات اجتماعی دامنه دار و وسیع در سطح کشور است.

دلیل سیاست مهاجرتی ایران این است که این کشور می خواهد بااستفاده از مهاجران به رشد جمعیت و قدرت نظامی و همچنین اقتصاد خود کمک کند. جمعیت ایران در حال سالخوردگی است و نرخ رشد جمعیت بسیار پایین می باشد. اگر ایران بخواهد قدرت نظامی داشته و اقتصاد خود را بهبود دهد، اولین قدم جذب مهاجر است. رشد جمعیت شاغل در ایران تنها با مهاجرت امکان پذیر است؛ اما این سیاست دولت به علل مختلف بااعتراض مردم همراه است. مردم می گویند با ورود مهاجران، هزینه های زندگی به ویژه مسکن افزایش یافته است؛ جرم و جنایت زیاد شده و قیمت بسیاری از ارزاق بالا رفته است.

از طرف دیگر، ساز و کار مطالعاتی درباره مهاجران به ویژه افاغنه وجود ندارد، و آمار های دولتی نیز معتبر نیست. امروزه حدود ده میلیون نفر (برطبق برخی آمار های غیررسمی حدود پانزده میلیون نفر)، یعنی بیش از ده درصد جمعیت کشور، افغانی هستند؛ و به خاطر انبوه مهاجرت ها، طبقه اجتماعی متوسط یا همان توده اجتماعی که بدنه اصلی جامعه ایران را تشکیل می دهد، روز به روز نحیف تر می شود. پیشنهاد می شود یک آمارگیری رسمی از تمام جمعیت مهاجران ایران اعم از افغانی، عراقی، پاکستانی و غیر آن ها انجام شود؛ و ضمن تسریع در دیوارکشی مرز های مشترک ایران- افغانستان و ایران – پاکستان؛ و همچنین مجازات شدید ورود غیرقانونی به کشور و تنبیه عوامل داخلی که به شوتی شهرت دارند؛ سیاست دولت بر جمع آوری استانی تمام افاغنه باشد.

برای انجام این طرح از استان های غرب کشور یعنی آذربایجان غربی، کرمانشاه، کردستان، ایلام و خوزستان شروع و به تدریج به استان های شرق کشور ختم شود. جمع آوری آن ها در یک یا دو استان شرقی و طرد گروهی آنان از طریق مرز های شرقی کشور هدف اصلی این طرح خواهد بود.

مهمانان ناخوانده