خلاصه کتاب گود ( نویسنده مهدی افشارنیک )

خلاصه کتاب گود نوشته مهدی افشارنیک، رمانی است عمیق که روایتگر تاریخ معاصر ایران در سه برهه زمانی حساس است. این اثر ارزشمند، با محوریت مبارزه و آرمان خواهی، زندگی سه نسل را در بستری تاریخی و اجتماعی به هم پیوند می دهد.

رمان «گود» اثر مهدی افشارنیک نه تنها یک داستان هیجان انگیز، بلکه پنجره ای رو به تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دهه های چهل، پنجاه، شصت و هشتاد است. این کتاب با روایتی غیرخطی و جذاب، خواننده را به سفری در تاریخ می برد و با شخصیت هایی آشنا می کند که هر کدام نماینده بخشی از مبارزات و آرمان های یک نسل هستند. «گود» که در سال ۱۳۹۳ توسط نشر چشمه و با همکاری نشر چرخ به چاپ رسیده، اولین رمان مهدی افشارنیک است که توانسته جایگاه ویژه ای در ادبیات معاصر ایران پیدا کند. این مقاله با هدف ارائه یک خلاصه جامع و تحلیلی از این رمان، به بررسی ابعاد مختلف داستان، شخصیت ها، سبک نگارش و پیام های اصلی آن می پردازد تا درک عمیق تری از محتوای کتاب «گود» برای خوانندگان فراهم آورد.

معرفی نویسنده: مهدی افشارنیک کیست؟

مهدی افشارنیک، نویسنده رمان «گود»، شخصیتی چندوجهی در عرصه فرهنگ و هنر ایران است. او علاوه بر نویسندگی، در حوزه های روزنامه نگاری (با تمرکز بر حوزه نفت) و کارگردانی سینما و تلویزیون نیز فعالیت های برجسته ای داشته است. این گستره فعالیت ها، به او دیدگاهی وسیع و عمیق برای روایتگری بخش های مختلف جامعه و تاریخ ایران بخشیده است. از آثار سینمایی برجسته او می توان به مستندهای «زیر صفر مرزی» و «لالایی جنگ» اشاره کرد که نشان دهنده علاقه و تسلط او بر موضوعات مرتبط با جنگ و تاریخ معاصر است.

سوابق افشارنیک در روزنامه نگاری، به او مهارت ویژه ای در تحلیل وقایع و کشف جزئیات تاریخی بخشیده است. این ویژگی در رمان «گود» به وضوح دیده می شود؛ جایی که او با ظرافت خاصی، اطلاعات تاریخی مستند را با بافت داستانی در هم می آمیزد. همچنین، تجربه او در کارگردانی به توانایی اش در فضاسازی قوی و تصویرسازی دقیق صحنه ها و شخصیت ها کمک شایانی کرده است. این تلفیق دیدگاه ها و مهارت ها باعث شده تا «گود» نه تنها یک رمان تاریخی صرف، بلکه اثری باشد که با نقد و تحلیل عمیق، به پشت پرده های قدرت و پیچیدگی های جامعه ایران سرک می کشد و ابعاد کمتر دیده شده ای از تاریخ را به تصویر می کشد.

ایده اصلی و ماهیت رمان گود

رمان «گود» بر مبنای ایده ای نو و ساختاری پیچیده بنا شده است. این رمان روایتگر زندگی سه نسل از مردم ایران است که هر یک در دوره ای متفاوت از تاریخ معاصر، درگیر نوعی «مبارزه» هستند. نام «گود» خود نمادی از میدان نبرد، عرصه تحولات و یا حتی استعاره ای از بازار قدیمی تهران است که هسته مرکزی بسیاری از تحولات اجتماعی و سیاسی در تاریخ ایران بوده است. این «گود»، می تواند فضایی فیزیکی یا مفهومی باشد که شخصیت ها در آن با چالش ها، آرمان ها و تردیدهای خود روبرو می شوند.

ماهیت اصلی رمان در تلفیق هوشمندانه تاریخ با داستان نهفته است. مهدی افشارنیک نه تنها وقایع تاریخی را بازگو می کند، بلکه آن ها را از زاویه دید شخصیت های داستانی و با لایه های روانشناختی و اجتماعی عمیق به تصویر می کشد. تمرکز رمان بر مفهوم مبارزه در اشکال گوناگون آن است؛ از مبارزات سیاسی و چریکی دهه چهل و پنجاه، تا مقاومت جانانه در جبهه های جنگ تحمیلی و آرمان خواهی های نسل سوم در فضای پرهیجان سیاسی سال های پس از جنگ. نویسنده با رفت و برگشت های ماهرانه در زمان، به خواننده نشان می دهد که چگونه گذشته بر آینده تاثیر می گذارد و آرمان ها و چالش های یک نسل، در نسل های بعدی بازتاب می یابد. این نوآوری در روایت و پیوند زمان های مختلف، «گود» را به اثری چندبعدی و قابل تأمل تبدیل کرده است که نه تنها یک رمان تاریخی، بلکه اثری تحلیلی درباره سرشت مبارزه و چرخه تاریخ در ایران است.

خلاصه کامل و تفصیلی داستان: سفری در سه گود تاریخ

رمان «گود» با ساختار روایی منحصر به فرد خود، خواننده را به سفری در سه برهه حساس و تأثیرگذار تاریخ معاصر ایران دعوت می کند. این سفر نه تنها یک روایت خطی از وقایع، بلکه کاوشی عمیق در تجربیات، آرمان ها و چالش های سه نسل متفاوت است که هر یک در «گود» خاص خود به مبارزه می پردازند.

گودِ دهه ۴۰ و ۵۰: ریشه های مبارزه در بازار تهران

داستان «گود» از یازدهم خرداد سال ۱۳۴۲ در فضای پر رمز و راز بازار قدیمی تهران آغاز می شود. این بخش به تفصیل به زندگی خانواده های مذهبی و بازاری می پردازد که هر یک در گذشته نفوذ و جایگاه ویژه ای در محل داشته اند، اما اکنون درگیر اختلافات درونی هستند. در این میان، نسل جوان، به ویژه دختران و پسران، زیر سایه سنگین سنت ها و نگاه پدرانشان، به دنبال راهی متفاوت برای زندگی و بیان دیدگاه های خود هستند. آن ها به مبارزات مخفیانه می پیوندند و رمان به شکلی هنرمندانه، خواننده را با بخشی از تاریخچه و نوع فعالیت های سازمان هایی مانند سازمان مجاهدین خلق آشنا می کند.

این دوره با حضور شخصیت های حقیقی تاریخ ایران، مانند تقی شهرام و مجید شریف واقفی، غنای بیشتری پیدا می کند. نویسنده حتی صحنه هایی مانند گروگان گیری پسر اشرف پهلوی را با جزئیات خیالی اما واقع گرایانه به تصویر می کشد. افشارنیک با ظرافت خاصی، تاریخ و قصه را در کنار هم قرار می دهد تا تصویری زنده از آن دوران ارائه دهد. علاوه بر مبارزات سیاسی، این بخش به جنبه های کمتر دیده شده جامعه آن زمان نیز می پردازد؛ از جمله زندگی در شهر نو و ارتباط با افراد قدرتمند ساواک و دربار، مانند پرویز ثابتی (مدیر اداره سوم ساواک). این کاوش ها، لایه های عمیق تری از پیچیدگی های اجتماعی و پشت پرده های قدرت را برای خواننده آشکار می سازد و به بسیاری از ناگفته ها اشاره می کند.

گودِ جنگ: مقاومت در خرمشهر

در بخش دوم رمان، روایت به سال های جنگ تحمیلی و جبهه های مقاومت، به ویژه در خرمشهر، منتقل می شود. در این برهه زمانی، نسل دوم مبارزان، همان پسران و دخترانی که در دهه چهل و پنجاه با آرمان های خود به حرکت های مخفیانه پیوسته بودند، اکنون در خط مقدم دفاع از میهن قرار دارند. نویسنده با انتقال هوشمندانه داستان، نقش این نسل را در دفاع جانانه از خرمشهر به تصویر می کشد.

حضور و نقش محوری سردار محمد جهان آرا، نماد مقاومت و پایداری در خرمشهر، در این بخش از رمان به وضوح مشهود است. افشارنیک با فضاسازی قوی و جزئی نگر، حس و حال آن روزهای پر التهاب و مقاومت های بی باکانه را به خواننده منتقل می کند. این بخش نه تنها ادامه منطقی وقایع قبلی است، بلکه نشان می دهد چگونه آرمان ها و مبارزات آغاز شده در دهه های گذشته، در بحبوحه جنگ به شکلی دیگر تجلی می یابند و چگونه شخصیت ها و حوادث بخش اول، به شکلی ناگسستنی به اتفاقات و قهرمانان این دوره متصل می شوند و جورچین داستان را تکمیل می کنند.

گودِ سال ۱۳۸۴: آرمان خواهی نسل سوم

بخش سوم رمان «گود» به سال های نزدیک تر و فضای پرهیجان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ در تهران می پردازد. تمرکز این بخش بر شخصیت حامد است، فرزند یکی از کاراکترهای اصلی از نسل اول که گذشته ای پرآشوب را پشت سر گذاشته اند. حامد، نماینده نسل سوم، در فضایی سیاسی و اجتماعی متفاوت، با معضلات، تردیدها و آرمان خواهی های خاص خود روبروست.

این بخش از رمان، پلی میان مبارزات گذشته و تلاش های نسل جدید برای تحقق آرمان هایشان ایجاد می کند. افشارنیک با ظرافت، تفاوت ها و شباهت های آرمان خواهی در نسل های مختلف را به نمایش می گذارد و نشان می دهد که چگونه میراث مبارزات گذشته، به اشکال گوناگون در زندگی نسل جدید بازتاب می یابد. تردیدهای حامد، آرمان های نسل سومی ها و فضای پر شور و هیجان انتخاباتی آن سال، همگی در کنار هم، تصویری جامع از تداوم مبارزه و آرمان خواهی در تاریخ معاصر ایران را ارائه می دهند و خواننده را به تأمل در پیوندهای تاریخی میان نسل ها و وقایع دعوت می کنند.

شخصیت های اصلی و نمادین

رمان «گود» با معرفی مجموعه ای از شخصیت های داستانی و تاریخی، بافت پیچیده ای از تعاملات انسانی و تحولات اجتماعی را به تصویر می کشد. این شخصیت ها نه تنها پیش برنده داستان هستند، بلکه هر یک نمادی از آرمان ها، چالش ها و دیدگاه های نسل خود به شمار می روند.

• نسل اول (دهه های ۴۰ و ۵۰): این نسل شامل شخصیت های بازاری مذهبی و نیز دختران و پسرانی است که با پیوستن به گروه های مبارزاتی زیرزمینی، به نمادی از جنبش های اولیه سیاسی در ایران تبدیل می شوند. شخصیت هایی چون فخری و خلیل از این دست هستند که در کنار افراد تاریخی واقعی مانند تقی شهرام و مجید شریف واقفی، به روایت مبارزات و پیچیدگی های سیاسی آن دوران جان می بخشند. حتی ذکر شخصیت هایی چون پرویز ثابتی، مدیر اداره سوم ساواک، به این بخش از رمان بُعدی تاریخی و تحلیلی عمیق می بخشد و واقعیت های پشت پرده قدرت را نشان می دهد.
• نسل دوم (دهه ۶۰ و دوران جنگ): این نسل شامل پسران رزمنده ای است که با آغاز جنگ تحمیلی، به جبهه ها می شتابند. محمد جهان آرا به عنوان یک شخصیت حقیقی و نمادین، نقش پررنگی در این بخش ایفا می کند و مقاومت جانانه خرمشهر را تجسم می بخشد. شخصیت های داستانی این دوره، تداوم بخش آرمان های مبارزاتی نسل پیشین هستند که این بار در گودی متفاوت، یعنی میدان جنگ، به کارزار می آیند.
• نسل سوم (سال ۱۳۸۴): حامد، فرزند یکی از شخصیت های اصلی نسل اول، نماد آرمان خواهی و تردیدهای نسل جوانی است که در فضای پر تب و تاب سیاسی سال های پس از جنگ، به دنبال تحقق آرمان های خود هستند. او در کشاکش میان گذشته پرفراز و نشیب خانواده اش و چالش های زمانه خود، به دنبال هویت و مسیر خویش است.

نحوه تکامل شخصیت ها و تاثیرگذاری متقابل آن ها در طول زمان، یکی از نقاط قوت رمان است. افشارنیک با مهارت نشان می دهد که چگونه تصمیم ها و مبارزات یک نسل، میراثی برای نسل بعدی به جا می گذارد و چگونه آرمان ها از نسلی به نسل دیگر منتقل یا متحول می شوند.

ساختار روایی و سبک نگارش مهدی افشارنیک

یکی از برجسته ترین ویژگی های رمان «گود»، ساختار روایی غیرخطی و سبک نگارش خاص مهدی افشارنیک است که آن را از سایر آثار متمایز می کند. نویسنده با رفت و برگشت های زمانی مکرر و ماهرانه، سه برهه تاریخی مختلف را به هم پیوند می زند، بدون آنکه خواننده دچار سردرگمی شود. این تکنیک، نه تنها به پویایی داستان می افزاید، بلکه به خواننده امکان می دهد تا ارتباط میان وقایع و تأثیر آن ها بر یکدیگر را درک کند.

زاویه دید در رمان به صورت هنرمندانه ای میان سوم شخص محدود و اول شخص در نوسان است. این تغییر زاویه دید به نویسنده اجازه می دهد تا هم تصویری جامع از صحنه و وقایع ارائه دهد و هم به عمق افکار و احساسات درونی شخصیت ها نفوذ کند. این شیوه، حس همدلی بیشتری در خواننده ایجاد می کند و او را به دنیای ذهنی کاراکترها نزدیک می سازد.

لحن کوچه بازاری و فضاسازی واقع گرایانه و جزئی نگر از دیگر نقاط قوت سبک افشارنیک است. او با تسلط بر زبان و فرهنگ عامه، به ویژه در بخش مربوط به بازار تهران و شهر نو، دیالوگ ها و توصیفاتی خلق می کند که کاملاً منطبق با واقعیت های هر دوره است. این جزئی نگری به تصویرسازی قوی کمک می کند و خواننده را به طور کامل در فضای رمان غرق می سازد.

«پژو504 با سرخوردگی سمت میدون شاه رفت. از اون جا رفت توپخونه و از اکباتان رفت سمت بهارستان. میدون رو دور زد. دوباره دور زد. باز هم دور زد. و این بار چرخید سمت سرچشمه که محسن و وحید رو دیدن… وحید اومد با دست راستش کلتش رو بکشه که بختیاری زودتر جست زد و دست وحید رو از آرنج گرفت. دست رو پیچوند و به سمت بالا برد و پشتش چسبوند و با دست راست خودش کلت رو از پشتش بیرون کشید و گذاشت توی جیب شلوار خودش و پاش رو گذاشت روی مچ پای وحید و هلش داد و خوابوند زمین. محسن هاج و واج مونده بود راننده ی پژو خودش و رسوند و محسن رو گرفتن و خوابوندن کف خیابون و هردو رو دست بند زدن. کشون کشون بردن شون صندلی عقب پژو. راننده کلتش را بالا گرفته بود و داد میزد که مردم متفرق بشن… پژو سمت سرچشمه از جا جهید و از اون جا تا پشت میدون توپخونه و کمیته راهی نبود و ده دقیقه بعد از دستگیری، وحید افراخته و سیدمحسن سیدخاموشی تحویل افسرنگهبان کمیته ی ضدخرابکاری شدن. موقع ثبت ورودی افسرنگهبان نوشت: پنجم مرداد.»

این روایت ها که گاه با جزئیات دقیق جغرافیایی و فرهنگی همراه هستند، به متن اعتبار و اصالت می بخشند. علاوه بر این، افشارنیک با تلفیق هوشمندانه تاریخ، داستان و عنصر معمایی، یک کشش داستانی قوی ایجاد می کند که خواننده را تا پایان رمان مشتاق نگه می دارد. این رویکرد چندبعدی به نگارش، «گود» را به اثری پیچیده اما در عین حال بسیار خواندنی تبدیل کرده است.

پیام ها و درون مایه های اصلی کتاب

رمان «گود» فراتر از یک روایت تاریخی صرف، حامل پیام ها و درون مایه های عمیقی است که در طول داستان به تدریج آشکار می شوند. این مضامین، نه تنها به غنای ادبی اثر می افزایند، بلکه خواننده را به تأمل در ابعاد گسترده تر تاریخ و جامعه ایران دعوت می کنند:

• مفهوم مبارزه و آرمان خواهی در نسل ها و زمان های مختلف: یکی از محوری ترین مضامین «گود»، بررسی سرشت و اشکال گوناگون مبارزه است. از مبارزات سیاسی و چریکی دهه ۴۰ و ۵۰، تا مقاومت در جنگ تحمیلی و آرمان خواهی های اجتماعی-سیاسی نسل سوم در سال ۱۳۸۴. رمان نشان می دهد که چگونه مفهوم مبارزه در هر دوره، با توجه به شرایط زمانه، معنایی متفاوت پیدا می کند، اما روح آرمان خواهی در طول نسل ها ادامه می یابد.
• بررسی چرخه تاریخ و تاثیر گذشته بر آینده: «گود» به وضوح نشان می دهد که گذشته چگونه بر حال و آینده تاثیر می گذارد. شخصیت ها و وقایع هر دوره، میراثی برای نسل های بعدی بر جای می گذارند و رمان تداوم و تکرار برخی الگوهای رفتاری و فکری را در طول تاریخ به تصویر می کشد. این ارتباط ناگسستنی میان گذشته و حال، یکی از جذابیت های ساختاری و محتوایی کتاب است.
• نقش بازار و افراد مذهبی در تحولات اجتماعی-سیاسی ایران: رمان با تمرکز بر فضای بازار تهران و خانواده های مذهبی، به نقش مهم و گاه کمتر دیده شده این قشر در تحولات اجتماعی و سیاسی ایران می پردازد. این بخش از داستان نشان می دهد که چگونه بازار، به عنوان یک نهاد سنتی و مذهبی، می توانسته کانون شکل گیری و هدایت جنبش های اعتراضی و مبارزاتی باشد.
• بازخوانی و نقد حوادث تاریخی و پشت پرده های قدرت: مهدی افشارنیک در «گود» صرفاً به بازگویی وقایع نمی پردازد، بلکه با نقد هوشمندانه و کاوش در پشت پرده ها، ابعاد کمتر شناخته شده ای از حوادث تاریخی و روابط قدرت را آشکار می سازد. این رویکرد، به خواننده دیدگاه تازه ای نسبت به تاریخ معاصر ایران می بخشد و او را به تحلیل عمیق تر تشویق می کند.
• «گود» به عنوان استعاره ای از میدان نبرد و تحول در زندگی: نام رمان، «گود»، خود یک استعاره پرمعناست. این گود می تواند میدان مبارزات سیاسی، عرصه جنگ، یا حتی فضای درونی ذهن و انتخاب های فردی باشد. گود، نمادی از فضایی است که در آن، شخصیت ها با چالش ها روبرو می شوند، تصمیم می گیرند و متحول می شوند. این استعاره، به عمق فلسفی اثر می افزاید.

چرا باید کتاب گود را بخوانیم؟

مطالعه رمان «گود» اثر مهدی افشارنیک، دلایل متعددی دارد که آن را به اثری خواندنی و ارزشمند برای علاقه مندان به ادبیات و تاریخ معاصر ایران تبدیل می کند:

• تازگی نگاه و پرداختن به ابعاد کمتر دیده شده تاریخ: «گود» صرفاً یک بازگویی وقایع تاریخی نیست، بلکه با نگاهی نو، به ابعاد کمتر دیده شده جامعه و پشت پرده های قدرت در برهه های حساس تاریخ معاصر ایران می پردازد. این کتاب، فرصتی است برای درک عمیق تر از تحولات و چالش هایی که جامعه ایران از سر گذرانده است.
• روایتی جذاب و غیرخطی: با وجود پیچیدگی های ساختاری ناشی از رفت و برگشت های زمانی، نویسنده با مهارت خاصی داستان را پیش می برد که نه تنها خواننده را سردرگم نمی کند، بلکه او را مشتاق به پیگیری وقایع و کشف ارتباط میان آن ها می سازد. این رمان برای کسانی که به داستان های پیچیده اما خوش ساخت و پرکشش علاقه دارند، بسیار مناسب است.
• عمق بخشیدن به درک خواننده از تحولات اجتماعی-سیاسی ایران: رمان با تلفیق تاریخ، جامعه شناسی و روانشناسی شخصیت ها، به خواننده کمک می کند تا لایه های عمیق تر تحولات اجتماعی-سیاسی ایران را درک کند. این اثر، نه تنها اطلاعات تاریخی ارائه می دهد، بلکه به چرایی و چگونگی رویدادها نیز می پردازد و تفکر انتقادی را در خواننده تقویت می کند.
• آشنایی با قلم مهدی افشارنیک: برای علاقه مندان به ادبیات و کسانی که مایلند با آثار مهدی افشارنیک، روزنامه نگار و کارگردان، بیشتر آشنا شوند، «گود» نقطه شروعی عالی است. این کتاب اولین رمان اوست که نشان دهنده تسلط او بر فنون داستان نویسی و قدرت او در خلق فضاهای داستانی غنی است.
• تحلیل مفهوم مبارزه در نسل ها: رمان «گود» به شکل هنرمندانه ای مفهوم مبارزه و آرمان خواهی را در سه نسل متفاوت بررسی می کند. این تحلیل نه تنها برای دانشجویان و پژوهشگران تاریخ و علوم سیاسی جذاب است، بلکه برای هر خواننده ای که به دنبال درک سیر تحولات فکری و اجتماعی در ایران است، مفید خواهد بود.

نقد و نظرات کلی

رمان «گود» از زمان انتشار خود، بازخوردهای مثبتی از سوی منتقدان و خوانندگان دریافت کرده است. بسیاری از منتقدان، قدرت تصویرسازی مهدی افشارنیک را ستوده اند. او با قلمی توانمند، فضاهای قدیمی تهران، کوچه پس کوچه های بازار، و صحنه های پر التهاب جنگ را به گونه ای زنده و ملموس به تصویر می کشد که خواننده به راحتی می تواند خود را در آن محیط ها حس کند.

تسلط نویسنده بر موضوعات تاریخی و توانایی او در تلفیق دقیق واقعیت های تاریخی با داستان، از دیگر نقاط قوت برجسته این رمان به شمار می رود. افشارنیک بدون اینکه به دام تاریخ نگاری خشک بیفتد، وقایع مهم و کمتر دیده شده تاریخ معاصر ایران را با روایتی جذاب و شخصیت های باورپذیر در هم می آمیزد. این مهارت در پرداختن به ابعاد پنهان و حساس تاریخ، به «گود» اعتباری مضاعف بخشیده است.

ساختار روایی غیرخطی و رفت و برگشت های زمانی، با وجود پیچیدگی اولیه، مورد تحسین قرار گرفته است؛ چرا که نشان دهنده نوآوری و جسارت نویسنده در شکستن قالب های سنتی روایت است. این شیوه نگارش، به خواننده امکان می دهد تا ارتباط عمیق تری میان برهه های مختلف تاریخ و تأثیر آن ها بر یکدیگر برقرار کند.

برشی از کتاب گود

برای آشنایی بیشتر با قلم مهدی افشارنیک و فضای داستانی رمان «گود»، بخش کوتاهی از کتاب در ادامه آمده است:

خلیل هر روز هفت صبح دوتا جعبه انار می ذاشت دم خونه ی سوری خانم و فخری کارش رو شروع می کرد. وقت هایی که انار می رسید، شیش و نیم صبح اون جا بود. تابستون و بهار که انار نبود دیرتر می اومد. جعبه ها رو باید خودش تا طبقه ی سوم و اتاق بغل خرپشته می کشید روی پاش و بالا می برد. اون هم طوری که نه دخترها بیدار بشن و نه سوری داد بزنه «فخری نزنی به درودیوار.»

جعبه رو می نداخت روی زانوی پای راستش و پله پله تا بالا می رفت. دور آخر پله ها که می رسید هن هن کنان چهارتا لیچار بار همایون شوهرش می کرد. خلیل یه بار می خواست کمک کنه جعبه ها رو تا اتاق فخری ببره، اما سوری که خلیل رو توی حیاط خونه ش دید، چنان قشقرقی به پا کرد که صداش تا خود بازارچه رفت و همه توی بازار به خلیل طعنه می زدن که رفته بودی «خونه ی سوری خانم». تا یکی دو هفته حالش خراب بود اما قول داده و طی کرده بود صبح به صبح دوتا جعبه انار ببره دم اون خونه، و می برد.

فخری وقت هایی که خیلی خسته می شد، دهنش رو فرمی شبیه خندیدن بازوبسته می کرد و آب دهنش ولو می شد روی لباسش که با پشت آستین پیرهنِ همیشه سُرمه ایش پاک می کرد.

«باس قرص کمر بندازم، دیگه جون واستادن ندارم. کی دست داره اون رو تو هاون بکوبه؟»

کار صبحش توی پاییز و زمستون تکه تکه کردن انارها بود. اوایل سوری گیر داده بود که «باس انارا رو دون کنی.» فخری که هیچ وقت نفهمید کار سوری با انارها چیه. گفت «اینا رو تیکه تیکه کنم بعد له کنم، همون نمی شه؟»

«آره. اما باس صاف بشه.»

مشخصات کتاب گود

برای آشنایی بیشتر با جزئیات فنی و اطلاعات نشر کتاب «گود»، مشخصات کامل آن در جدول زیر ارائه شده است:

عنوان	توضیحات
نام کامل کتاب	گود
نویسنده	مهدی افشارنیک
ناشر چاپی	نشر چشمه (با همکاری نشر چرخ)
سال انتشار (چاپ اول)	۱۳۹۳
سال انتشار (نسخه الکترونیک)	۱۳۹۹
تعداد صفحات (نسخه الکترونیک)	حدود ۴۵۲ صفحه
شابک (ISBN)	978-600-7405-23-9
ژانر	رمان تاریخی، اجتماعی، سیاسی، انقلاب و دفاع مقدس

نتیجه گیری

رمان «گود» نوشته مهدی افشارنیک، اثری قابل تأمل و عمیق در ادبیات معاصر ایران است که با روایتی چندلایه و غیرخطی، سه برهه مهم از تاریخ این سرزمین را به هم پیوند می زند. این کتاب نه تنها به زندگی سه نسل متفاوت در بستری از مبارزات سیاسی، جنگ و آرمان خواهی می پردازد، بلکه با کاوش در پشت پرده های قدرت و تحلیل هوشمندانه وقایع، دیدگاهی تازه نسبت به تاریخ معاصر ایران ارائه می دهد.

با مطالعه این خلاصه کتاب گود ( نویسنده مهدی افشارنیک )، خواننده با خط اصلی داستان، شخصیت های محوری و مضامین کلیدی اثر آشنا می شود. «گود» با سبکی واقع گرایانه و لحنی که به فراخور هر دوره تاریخی تغییر می کند، خواننده را به سفری جذاب در دل تاریخ می برد. این رمان برای علاقه مندان به ادبیات داستانی با محتوای تاریخی، سیاسی و اجتماعی، به ویژه آنانی که به دنبال درک عمیق تر از تحولات ایران در دهه های اخیر هستند، انتخابی درخشان است. مطالعه کامل این اثر، تجربه ای بی واسطه از ضیافت تاریخ در «گود» مهدی افشارنیک را فراهم می آورد و به خواننده کمک می کند تا پیوندهای ناگسستنی میان گذشته، حال و آینده جامعه خود را بهتر درک کند.