آیا تخمک اهدایی در شناسنامه ثبت میشود

خیر، اطلاعات مربوط به اهدای تخمک یا هویت اهداکننده، به هیچ عنوان در شناسنامه فرزند درج نمی گردد و زوجین دریافت کننده تخمک، به عنوان والدین قانونی (پدر و مادر) فرزند در شناسنامه ثبت می شوند. این رویکرد به منظور حفظ هویت اجتماعی و سلامت روانی کودک و رعایت اصول محرمانگی اطلاعات اتخاذ شده است. این اطمینان به زوجین کمک می کند تا با آرامش خاطر بیشتری مسیر فرزندآوری از طریق تخمک اهدایی را طی کنند.

دغدغه داشتن فرزند و تشکیل خانواده، از دیرباز یکی از اساسی ترین آرزوهای بسیاری از زوجین بوده است. با این حال، معضل ناباروری می تواند این آرزوی عمیق را با چالش های جدی مواجه سازد. در سال های اخیر، پیشرفت های چشمگیر در فناوری های کمک باروری، راهکارهای نویدبخشی را پیش روی زوجین نابارور قرار داده است که از جمله مؤثرترین آن ها، روش اهدای تخمک است. این روش به زوج هایی که زن قابلیت تولید تخمک سالم را ندارد یا تخمک هایش کیفیت مناسبی برای باروری ندارند، امکان تجربه بارداری و فرزندآوری را می دهد.

با وجود امید و شور حاصل از این پیشرفت ها، زوجین متقاضی معمولاً با پرسش ها و نگرانی های متعددی مواجه می شوند. یکی از مهم ترین و حساس ترین این دغدغه ها، به وضعیت حقوقی و هویتی فرزند حاصل از تخمک اهدایی، به ویژه نحوه ثبت آن در اسناد سجلی و شناسنامه بازمی گردد. این سوال که آیا تخمک اهدایی در شناسنامه ثبت می شود؟ قلب نگرانی های بسیاری از والدین آینده است؛ نگرانی از تبعات حقوقی، روانی و اجتماعی که ممکن است برای فرزندشان در پی داشته باشد. در این مقاله جامع، تلاش بر آن است تا با بررسی دقیق و تحلیلی ابعاد حقوقی، اجتماعی و روانی این موضوع در نظام حقوقی ایران، به این پرسش کلیدی پاسخی شفاف، دقیق و کامل داده شود و اطمینان لازم برای زوجین فراهم آید.

پاسخ قطعی به سوال اصلی: عدم درج اطلاعات تخمک اهدایی در شناسنامه فرزند

بسیاری از زوجین که قصد استفاده از روش اهدای تخمک را دارند، نگرانند که مبادا هویت بیولوژیکی فرزندشان در شناسنامه او ثبت شود و این مسئله در آینده برای او چالش های هویتی و اجتماعی ایجاد کند. در پاسخ قاطع به این نگرانی باید گفت که اطلاعات مربوط به اهدای تخمک یا هویت اهداکننده، به هیچ عنوان در شناسنامه فرزند درج نمی گردد.

هنگامی که فرزندی از طریق روش اهدای تخمک متولد می شود، زوجین دریافت کننده تخمک، صرف نظر از منشأ ژنتیکی، به عنوان والدین قانونی (پدر و مادر) فرزند در شناسنامه ثبت می شوند. این رویکرد ریشه های عمیقی در اصول حقوقی و اجتماعی دارد که هدف اصلی آن، حفظ مصلحت عالیه کودک و استحکام بنیان خانواده است.

دلایل اصلی عدم درج اطلاعات اهداکننده در شناسنامه

تصمیم به عدم درج جزئیات مربوط به اهدای تخمک در شناسنامه فرزند، بر پایه ملاحظات مهم و چندجانبه ای استوار است که در ادامه به تفصیل بررسی می شوند:

1. حفظ هویت اجتماعی و سلامت روانی کودک: افشای عمومی منشأ ژنتیکی فرزند در سند هویتی او، می تواند در سنین رشد و بلوغ، بحران های جدی هویتی، روانی و اجتماعی برای کودک ایجاد کند. کودک ممکن است با احساس متفاوت بودن، طرد شدگی یا سردرگمی در مورد جایگاه خود در خانواده و جامعه مواجه شود. عدم درج این اطلاعات به کودک کمک می کند تا بدون دغدغه های ناشی از تفاوت های ژنتیکی، خود را عضوی کامل و بلامنازع از خانواده ای که در آن رشد می کند بداند و هویت خود را بر پایه روابط عاطفی و خانوادگی مستحکم بنا کند.
2. جلوگیری از بحران های هویتی در سنین رشد: هویت یابی یکی از مراحل حساس و مهم رشد در انسان است. اگر کودک در سند رسمی خود با اطلاعاتی مواجه شود که او را از والدین پرورش دهنده اش متمایز می کند، این امر می تواند فرآیند هویت یابی او را دچار اختلال کرده و به نارضایتی های عمیق منجر شود. جامعه شناسان و روانشناسان بر این باورند که نقش والدین پرورش دهنده در شکل گیری شخصیت و هویت کودک به مراتب پررنگ تر از نقش والدین ژنتیکی است.
3. مصلحت عمومی جامعه و حفظ نظم خانوادگی: درج اطلاعات اهدای تخمک در شناسنامه، می تواند به ابهامات حقوقی و اجتماعی در مورد نسب و وراثت دامن بزند. این امر می تواند ساختار خانواده ها را تضعیف کرده و در بلندمدت، نظم عمومی جامعه را دچار اختلال سازد. قوانین موجود در تلاشند تا با تثبیت نسب فرزند به زوجین دریافت کننده، از هرج و مرج حقوقی و اجتماعی جلوگیری کنند.
4. رعایت اصول محرمانگی اطلاعات اهداکنندگان و دریافت کنندگان: فرآیند اهدای تخمک، به دلیل ماهیت حساس و شخصی اش، نیازمند رعایت شدید اصول محرمانگی است. افشای هویت اهداکننده می تواند حریم خصوصی او را نقض کرده و همچنین برای زوجین دریافت کننده نیز، که اغلب تمایلی به عمومی شدن این موضوع ندارند، مشکل ساز شود. عدم درج این اطلاعات در شناسنامه، حریم خصوصی تمامی طرفین را حفظ می کند و به اعتماد عمومی به این روش درمانی کمک می کند.

بنابراین، رویکرد نظام حقوقی ایران در عدم درج این جزئیات در شناسنامه، با هدف حمایت از سلامت روانی کودک، حفظ استحکام خانواده و رعایت مصلحت عمومی جامعه اتخاذ شده است. این سیاست به زوجین اطمینان می دهد که فرزندشان از تمامی حقوق و حمایت های یک فرزند طبیعی برخوردار خواهد بود.

جایگاه حقوقی فرزند حاصل از تخمک اهدایی در قوانین ایران

برای بسیاری از زوجین، علاوه بر سوال درباره نحوه ثبت در شناسنامه، دغدغه هایی درباره جایگاه حقوقی فرزند حاصل از تخمک اهدایی نیز وجود دارد. آیا این فرزند از تمامی حقوق قانونی برخوردار است؟ آیا با فرزندان طبیعی تفاوتی دارد؟

مشروعیت فرزند و حقوق کامل مدنی و شهروندی

از نظر نظام حقوقی ایران، فرزندی که از طریق روش اهدای تخمک و در چارچوب قانونی متولد می شود، فرزند مشروع زوجین دریافت کننده تلقی شده و از تمامی حقوق قانونی یک فرزند طبیعی برخوردار است. این موضوع به این معناست که فرزند، هیچ تفاوتی با سایر فرزندان از نظر حقوق و تکالیف ندارد و کلیه حمایت های قانونی از او به عمل می آید.

حقوق کامل مدنی و شهروندی شامل موارد زیر است:

• حق شناسنامه: اولین و بدیهی ترین حق، که پس از تولد، شناسنامه به نام والدین دریافت کننده صادر می شود.
• حق نفقه: والدین دریافت کننده، موظف به تأمین نفقه و هزینه های زندگی فرزند خود هستند.
• حق حضانت: حضانت فرزند بر عهده والدین دریافت کننده است.
• حق سرپرستی: والدین دریافت کننده، سرپرست قانونی فرزند محسوب می شوند.
• حق ارث: فرزند از والدین دریافت کننده خود ارث می برد و بالعکس، والدین نیز از فرزند خود ارث می برند. این موضوع تأکیدی بر پذیرش کامل رابطه نسبی بین آن هاست.
• سایر حقوق: تمامی حقوق مترتب بر فرزندان از جمله حق تحصیل، ازدواج، تابعیت و غیره، به طور کامل برای این فرزندان نیز جاری است.

قوانین مرتبط (قیاس با اهدای جنین)

در نظام حقوقی ایران، قانونی مستقل و صریح که به طور مستقیم به «اهدای تخمک» بپردازد، وجود ندارد. با این حال، رویه قضایی و تفسیر حقوقی، حکم مشابهی را برای آن قائل است که عمدتاً با استناد به «قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور» مصوب سال ۱۳۸۲ و آیین نامه اجرایی آن انجام می شود.

اگرچه قانون مستقیماً به تخمک اهدایی اشاره نکرده، اما رویه قضایی و تفسیر حقوقی، حکم مشابهی را برای آن قائل است و فرزند حاصل از آن را مشروع و دارای تمامی حقوق قانونی می داند.

بر اساس این قانون، جنین حاصل از لقاح خارج از رحم (IVF) که توسط زوجین اهداکننده ایجاد شده، به زوجین نابارور دریافت کننده اهدا می شود. اگرچه در اهدای تخمک، صرفاً گامت زنانه اهدا می شود و لقاح با اسپرم همسر زن دریافت کننده انجام می گیرد، اما ماهیت حقوقی و مصلحت اندیشی های مشابهی وجود دارد. از این رو، دادگاه ها با صدور حکم مجوز اهدای تخمک، راه را برای قانونی شدن این فرآیند هموار می کنند و بر مبنای همین حکم و اصول کلی حقوقی، فرزند حاصل را متعلق به زوجین دریافت کننده می دانند.

لزوم اخذ حکم دادگاه خانواده: برای قانونی شدن کامل فرآیند اهدای تخمک و اطمینان از تمامی حقوق فرزند، ضروری است که زوجین متقاضی، از طریق مراجع قضایی (دادگاه خانواده) اقدام به اخذ مجوز قانونی نمایند. این حکم، مبنای رسمی و حقوقی برای تمامی مراحل بعدی، از جمله دریافت تخمک و در نهایت، ثبت ولادت و صدور شناسنامه خواهد بود.

تمایز میان شناسنامه و دفتر ثبت کل وقایع: ابعادی فراتر از هویت ظاهری

درک صحیح از اسناد سجلی و تفاوت های بنیادین آن ها، برای روشن شدن جایگاه فرزند حاصل از تخمک اهدایی اهمیت بالایی دارد. در ایران، دو سند اصلی در ثبت وقایع حیاتی و هویت افراد نقش دارند: «شناسنامه» و «دفتر ثبت کل وقایع». با وجود ارتباط نزدیک، هر یک کارکرد و اهمیت خاص خود را دارند که در ادامه به تشریح آن ها می پردازیم.

شناسنامه: سند هویت اجتماعی و کاربردی

شناسنامه، سندی است که به عنوان اصلی ترین مدرک هویتی هر فرد در جامعه شناخته می شود. کاربرد اصلی شناسنامه در امور روزمره و اداری است و اطلاعاتی را در بر می گیرد که برای احراز هویت فرد در اجتماع ضروری است.

• کاربردها: شناسنامه در اموری نظیر تحصیل، اخذ گواهینامه، افتتاح حساب بانکی، ازدواج، شرکت در انتخابات، استخدام و سایر فعالیت های اجتماعی و مدنی مورد استفاده قرار می گیرد. این سند، نماد هویت رسمی و پذیرفته شده فرد در جامعه است.
• اطلاعات مندرج: در شناسنامه، اطلاعاتی مانند نام و نام خانوادگی، نام پدر و مادر قانونی، تاریخ و محل تولد، شماره شناسنامه، کد ملی و سایر وقایع حیاتی مانند ازدواج و طلاق ثبت می شود.
• عدم درج اطلاعات اهدای تخمک: همانطور که پیشتر نیز تأکید شد، در شناسنامه فرزند حاصل از تخمک اهدایی، هیچگونه اشاره ای به فرآیند اهدای تخمک یا هویت اهداکننده نمی شود. نام زوجین دریافت کننده به عنوان پدر و مادر قانونی درج می گردد. این امر به منظور حفظ حریم خصوصی، سلامت روانی کودک و جلوگیری از بروز هرگونه چالش هویتی در تعاملات اجتماعی وی صورت می گیرد.

دفتر ثبت کل وقایع: سندی برای ریشه های نسبی و ملاحظات خاص

دفتر ثبت کل وقایع، برخلاف شناسنامه که جنبه کاربردی و اجتماعی دارد، سندی محرمانه و با جزئیات بیشتر است که تمامی وقایع حیاتی فرد (از ولادت، ازدواج، طلاق، فوت و …)، از زمان تولد تا فوت را در خود ثبت می کند. این دفتر، سندی مبنایی و ریشه ای برای اطلاعات هویتی افراد محسوب می شود و در آن جزئیات بیشتری نسبت به شناسنامه درج می گردد.

• معرفی و هدف: این دفتر، سندی است که ولادت هر فرد در آن به ثبت می رسد و سپس وقایع دیگر مربوط به او مانند ازدواج، طلاق، ولادت و وفات فرزندان و وفات خود فرد، به ترتیب در مقابل نام او درج می شود. هدف از این دفتر، نگهداری سوابق کامل و جامع از تمامی وقایع حیاتی فرد است.
• رویه و پیشنهادات حقوقی (ثبت محرمانه اطلاعات اهداکنندگان): اگرچه در شناسنامه نام اهداکنندگان ثبت نمی شود، اما بحث هایی در میان حقوقدانان و صاحب نظران فقهی وجود دارد مبنی بر اینکه اطلاعات اهداکنندگان (والدین ژنتیکی) می توانند به صورت کاملاً محرمانه در دفتر ثبت کل وقایع یا سامانه های اطلاعاتی مرتبط، نگهداری شوند. این ثبت، صرفاً برای موارد خاص و اضطراری مطرح می شود و جنبه عمومی ندارد. مواردی که این اطلاعات ممکن است اهمیت پیدا کند، عبارتند از:
  • ضرورت های پزشکی: در صورت بروز بیماری های ژنتیکی یا نیاز به پیوند عضو (مانند مغز استخوان) در کودک، آگاهی از اطلاعات ژنتیکی والدین بیولوژیکی می تواند حیاتی باشد.
  • بررسی محرمیت در موارد خاص: در برخی موارد نادر و خاص، برای حل اختلافات فقهی یا حقوقی مربوط به محرمیت.
  • اختلافات ارثی پیچیده: اگرچه فرزند از والدین دریافت کننده ارث می برد، اما در صورت بروز اختلافات پیچیده و خاص، این اطلاعات می تواند به حل و فصل قضایی کمک کند.

تأکید می شود که این موضوع همچنان محل بحث و پیشنهاد حقوقدانان است و رویه اجرایی واحد و علنی برای ثبت این اطلاعات در دفتر ثبت کل وقایع وجود ندارد. با این حال، اهمیت آن در مباحث حقوقی و اخلاقی بالاست و مطرح کردن آن به منظور ایجاد یک بستر حمایتی جامع برای حقوق کودکان است. در هر صورت، حتی در صورت ثبت محرمانه این اطلاعات، این امر هرگز نافی نقش والدین دریافت کننده در شناسنامه و جایگاه حقوقی آن ها به عنوان پدر و مادر قانونی فرزند نخواهد بود.

ملاحظات اجتماعی و روانی: اهمیت محرمانگی در فرآیند اهدای تخمک

تصمیم به محرمانه نگه داشتن جزئیات اهدای تخمک در شناسنامه، نه تنها یک رویکرد حقوقی، بلکه عمیقاً ریشه در ملاحظات اجتماعی و روانی دارد. هدف اصلی، حمایت از سلامت روان کودک و استحکام بنیان خانواده است.

پیشگیری از آسیب های روانی

آگاهی زودهنگام یا ناگهانی کودک از اهدایی بودن نطفه، می تواند تأثیرات مخربی بر سلامت روانی او داشته باشد. در سنین پایین، کودکان قادر به درک پیچیدگی های این موضوع نیستند و ممکن است احساس طردشدگی، سردرگمی، یا حتی متفاوت بودن با همسالان خود را تجربه کنند. این حس می تواند به اختلال در هویت یابی، کاهش اعتماد به نفس و مشکلات عاطفی منجر شود. از این رو، حفظ محرمانگی در شناسنامه، از ایجاد چنین آسیب هایی پیشگیری می کند.

حفظ انسجام خانواده

فرزند متولد شده از تخمک اهدایی، از لحظه تولد، وارد یک خانواده می شود و ارتباط عاطفی عمیقی با والدین دریافت کننده برقرار می کند. افشای عمومی منشأ ژنتیکی می تواند پیوندهای عاطفی و انسجام خانواده را تضعیف کند. محرمانگی، به تقویت این پیوندها کمک کرده و این امکان را می دهد که کودک، والدین خود را بدون هیچگونه تردیدی، پدر و مادر واقعی خود بداند. این امر به ایجاد یک محیط امن و پایدار برای رشد و تربیت کودک کمک شایانی می کند.

حریم خصوصی و تصمیم والدین

زوجین دریافت کننده حق دارند در مورد زمان و نحوه اطلاع رسانی به فرزندشان درباره منشأ بیولوژیکی او تصمیم گیری کنند. این یک تصمیم بسیار شخصی و حساس است که باید با توجه به سن کودک، بلوغ فکری او و شرایط خاص خانواده اتخاذ شود. عدم درج اطلاعات در شناسنامه، این حق تصمیم گیری را برای والدین محفوظ می دارد و از تحمیل یک واقعیت پیچیده به کودک در سنین نامناسب جلوگیری می کند.

همچنین، حریم خصوصی اهداکنندگان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. افشای هویت آن ها می تواند پیامدهای ناخواسته ای برای زندگی شخصی شان داشته باشد. محرمانگی کامل اطلاعات، به حفظ حریم خصوصی تمامی افراد درگیر در این فرآیند کمک می کند و اعتماد به این روش های کمک باروری را افزایش می دهد.

نظم عمومی

افشای گسترده و بدون ضابطه اطلاعات مربوط به اهدای تخمک می تواند منجر به بروز هرج و مرج در روابط اجتماعی و اداری شود. اگر هویت ژنتیکی در اسناد عمومی درج شود، می تواند سوالات بی پایانی در مورد نسب، وراثت، محرمیت و سایر امور حقوقی ایجاد کند که حل و فصل آن ها بسیار دشوار خواهد بود. محرمانگی در شناسنامه، به حفظ نظم عمومی کمک کرده و از بروز این گونه پیچیدگی ها جلوگیری می کند و تضمین می کند که روابط خانوادگی و اجتماعی بر اساس واقعیت های پذیرفته شده قانونی و عرفی شکل گیرد.

در نهایت، هدف از این محرمانگی، نه پنهان کردن حقیقت، بلکه مدیریت هوشمندانه و مسئولانه اطلاعات به گونه ای است که بیشترین منفعت را برای کودک، خانواده و جامعه به ارمغان آورد. این رویکرد، مسیری برای تضمین آینده ای سالم تر و باثبات تر برای فرزندان حاصل از روش اهدای تخمک فراهم می کند.

توصیه های کلیدی و اقدامات لازم برای زوجین متقاضی

برای زوجینی که قصد استفاده از روش اهدای تخمک را دارند، طی کردن صحیح مراحل قانونی و آگاهی از توصیه های کلیدی، اهمیت حیاتی دارد. این اقدامات به آن ها کمک می کند تا با اطمینان و آرامش خاطر بیشتری این مسیر را طی کنند و از حقوق خود و فرزند آینده شان محافظت نمایند.

۱. مشاوره حقوقی تخصصی

یکی از مهمترین گام ها، بهره گیری از مشاوره حقوقی تخصصی است. وکلای متخصص در امور خانواده و فناوری های کمک باروری، می توانند شما را با تمامی ابعاد قانونی فرآیند اهدای تخمک، از جمله اخذ مجوزهای لازم، نگارش توافق نامه ها و تبعات حقوقی احتمالی آشنا سازند. این مشاوره به شما کمک می کند تا تصمیم گیری آگاهانه ای داشته باشید و از بروز مشکلات حقوقی در آینده جلوگیری کنید.

۲. اخذ مجوز قانونی از دادگاه

تاکید می شود که فرآیند اهدای تخمک باید کاملاً در چارچوب قانون و با مجوز دادگاه خانواده انجام شود. این مجوز، به منزله سند رسمی مشروعیت این فرآیند است و حقوق تمامی طرفین، به ویژه حقوق فرزند را تضمین می کند. دادگاه با بررسی صلاحیت زوجین متقاضی، شامل سلامت جسمی و روانی، وضعیت اخلاقی و توانایی مالی، اجازه این اقدام را صادر می نماید.

مراحل کلی اخذ مجوز دادگاه به شرح زیر است:

1. مراجعه به مراکز تخصصی ناباروری و دریافت تأییدیه پزشکی مبنی بر عدم امکان باروری طبیعی.
2. تشکیل پرونده در دادگاه خانواده و ارائه درخواست رسمی.
3. بررسی مدارک و صلاحیت زوجین توسط دادگاه و پزشکی قانونی.
4. صدور حکم دادگاه مبنی بر اجازه اهدای تخمک.

این حکم، مبنای تمامی اقدامات بعدی خواهد بود و باید به دقت نگهداری شود.

۳. حفظ مستندات و مدارک

نگهداری دقیق و منظم تمامی مدارک پزشکی و حقوقی مرتبط با فرآیند اهدای تخمک، از اهمیت بالایی برخوردار است. این مستندات شامل حکم دادگاه، مدارک پزشکی مربوط به فرآیند اهدای تخمک، و هرگونه توافق نامه یا سند قانونی دیگر است. این مدارک می توانند در صورت بروز هرگونه ابهام یا چالش حقوقی در آینده، به عنوان دلیل و مستند مورد استفاده قرار گیرند.

۴. مراحل ثبت ولادت و دریافت شناسنامه

پس از تولد فرزند، والدین دریافت کننده موظفند ظرف 15 روز با در دست داشتن «گواهی ولادت» صادر شده از بیمارستان، به اداره ثبت احوال مراجعه کرده و برای فرزند خود شناسنامه دریافت کنند. در این مرحله، نام زوجین دریافت کننده به عنوان پدر و مادر فرزند در شناسنامه درج خواهد شد و هیچ اشاره ای به منشأ تخمک نمی شود. اهمیت اطلاع رسانی به موقع و ارائه مدارک صحیح به ثبت احوال برای جلوگیری از هرگونه تأخیر در روند صدور شناسنامه ضروری است.

۵. توجه به سامانه یکپارچه (پیشنهاد و آینده نگری)

همانطور که در بخش تفاوت میان شناسنامه و دفتر ثبت کل وقایع اشاره شد، نیاز به ایجاد یک سامانه یکپارچه و محرمانه برای ثبت اطلاعات اهداکنندگان و دریافت کنندگان در آینده احساس می شود. این سامانه، که زیر نظر مراجع ذیصلاح قضایی و بهداشتی فعالیت خواهد کرد، می تواند بدون افشای عمومی اطلاعات و خدشه به محرمانگی، در موارد خاص و اضطراری (مانند نیازهای پزشکی یا حقوقی پیچیده) به عنوان یک منبع اطلاعاتی معتبر مورد استفاده قرار گیرد. این پیشنهاد در جهت حمایت جامع تر از حقوق کودکان و اطمینان خاطر بیشتر برای والدین در بلندمدت مطرح می شود.

رعایت این توصیه ها، به زوجین کمک می کند تا با اطمینان کامل از مشروعیت و قانونی بودن فرآیند، صاحب فرزند شوند و محیطی امن و پایدار برای رشد و تربیت او فراهم آورند. شناسنامه فرزند، گواه هویت اجتماعی او به عنوان فرزند مشروع شما خواهد بود.

نتیجه گیری

در دنیایی که فناوری های کمک باروری به طور فزاینده ای مسیرهای جدیدی را برای فرزندآوری می گشایند، دغدغه های حقوقی و اجتماعی پیرامون این روش ها، به ویژه «اهدای تخمک»، اهمیت فزاینده ای می یابند. پرسش محوری «آیا تخمک اهدایی در شناسنامه ثبت می شود؟» منعکس کننده نگرانی های عمیق زوجین در مورد آینده فرزند و جایگاه او در خانواده و جامعه است.

پاسخ قاطع به این سوال، همانطور که به تفصیل بیان شد، این است که خیر، اطلاعات مربوط به اهدای تخمک یا هویت اهداکننده، به هیچ عنوان در شناسنامه فرزند درج نمی گردد. فرزند متولد شده از این روش، فرزند قانونی و مشروع زوجین دریافت کننده تلقی شده و از تمامی حقوق مدنی و شهروندی یک فرزند طبیعی برخوردار است. این رویکرد، بر مبنای اصول حقوقی، ملاحظات اجتماعی و روانشناختی اتخاذ شده است که هدف اصلی آن، حفظ سلامت روانی کودک، استحکام بنیان خانواده و رعایت محرمانگی اطلاعات تمامی طرفین است.

نظام حقوقی ایران، با تکیه بر «قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور» و رویه قضایی، این فرزندان را کاملاً مشروع می داند و حقوقی از قبیل شناسنامه، نفقه، حضانت، سرپرستی و ارث را به طور کامل برای آن ها تضمین می کند. تمایز میان شناسنامه به عنوان سند هویت اجتماعی و «دفتر ثبت کل وقایع» به عنوان سندی برای ریشه های نسبی و ملاحظات خاص، نشان دهنده عمق نگاه حقوقی به این موضوع است. در حالی که شناسنامه برای حفظ هویت اجتماعی کودک، اطلاعات اهداکننده را درج نمی کند، این امکان (هرچند هنوز رویه عمومی نیست) وجود دارد که اطلاعات محرمانه اهداکنندگان برای موارد خاص پزشکی یا حقوقی، در دفاتر محرمانه ثبت شود تا در صورت نیازهای حیاتی، قابل استفاده باشد، بدون آنکه خللی در هویت اجتماعی کودک ایجاد شود.

این حمایت های قانونی موجود، راه را برای زوجین نابارور هموار می کند تا با آرامش خاطر بیشتری به فرزندآوری از طریق اهدای تخمک اقدام کنند. با این حال، همچنان نیاز به قوانین جامع تر و ایجاد سامانه های یکپارچه برای ثبت محرمانه اطلاعات، جهت اطمینان بیشتر و حمایت کامل تر از حقوق این کودکان در آینده احساس می شود. با طی کردن مراحل قانونی صحیح و بهره گیری از مشاوره های تخصصی، والدین می توانند با آسودگی و اطمینان کامل، صاحب فرزند شده و آینده ای روشن و پایدار برای او رقم بزنند.